Over 36 minuten ga ik het overnemen van Robert om het laatste stuk naar San Diego te rijden en ik ga proberen dit verhaal dan gereed te hebben.
Ik heb het gisteren al verteld dat we voor vandaag een extreem warme dag voor de boeg hebben, maar we hebben ook een programma voor vandaag. Dus hebben we de wekker wat vroeger gezet om al rond een uur of 8 te ontbijten en een klein uurtje later in de auto zaten op weg naar het Pima Air and Space Museum.
Dit commerciële museum heeft daadwerkelijk honderden verschillende type vliegtuigen in haar collectie, die zowel binnen in diverse hangars als buiten op het terrein staan. Het gaat hier wel allemaal om militaire vliegtuigen en zo zien we in de belangrijkste hangar types als F14 Tomcat (je weet wel van de film Top Gun), de F17 en nog veel meer toestellen, maar degene die het meeste indruk maakt is toch wel de SR71 oftewel de Blackbird. Een toestel dat zo’n beetje alle snelheids- en hoogterecords op haar naam heeft staan.
De andere hangars zijn thematisch ingericht. Twee zijn ingericht met als thema de tweede wereldoorlog, maar die besluiten we over te slaan. De hangar met als thema ruimtevaart bekijken we wel, maar vinden deze enorm tegenvallen. We zijn natuurlijk verwend, want we hebben al veel gezien bij onze bezoeken aan NASA. Wat wel indruk maakte was de hangar met als thema de B390 Bomber Squadron. Dit squadron is nog steeds gelegerd in de dichtbij zijnde legerbasis en heeft in de tweede wereldoorlog een belangrijke rol gespeeld bij de bombardementen op Berlijn, maar ook de voedseldroppingen in Noord en Zuid Holland gedurende de hongerwinter.
Ook buiten staan er tientallen vliegtuigen van klein tot groot en een aantal hebben zulke vreemde vormen dat het wel insecten lijken. Veel tijd gunnen we ons niet om alles te bestuderen, daarvoor is het domweg te warm en we hebben nog wat op het programma staan; een bezoek aan de opslagplek voor gebruikte vliegtuigen. Iets wat al heel lang op het verlanglijstje staat.
De opslagplek van meer dan 4000 vliegtuigen bevindt zich op het Davis-MonthanAir force Base. Uiteraard mogen we daar niet zo maar naar toe en daarom worden we na een identiteitscontrole in de bus gezet, die ons over het terrein vervoert. Grofweg is de basis verdeeld in twee stukken; het eerste staat vol met militaire vliegtuigen die mogelijk later weer ingezet gaan worden. Ze staan daar netjes per soort gesorteerd en gedeeltelijk ingepakt en ontmanteld. Zo heeft geen enkel vliegtuig motoren, want die zijn in metalen tonnen opgeslagen.
Aan de andere zijde van het complex staan de vliegtuigen die gebruikt worden voor reserve onderdelen en uiteindelijk worden gesloopt. Zo staan hier een heleboel F14’s die onmiddellijk worden gesloopt, omdat slechts 1 land er nog in vliegt en dat op dit moment niet de beste vriend van de Verenigde Staten is.
Met de bus rijden we over slechts een klein gedeelte van de basis, maar we zijn onder de indruk. Alleen als je bedenkt dat hier voor een slordige 33 biljoen Dollar aan vliegtuigen staat, van groot tot klein en van vechters tot verkenningsvliegtuigen. Zo staan er ook tientallen F16’s die allemaal worden omgebouwd tot drone’s zodat ze ingezet kunnen worden door de luchtmacht als oefendoelen voor de aankomende piloten.
Uiteindelijk waren we om een uur of half een klaar en stapten we snel in de gekoelde auto om oververhit te raken. Het is alweer boven de 40 graden en dan kan je maar 1 ding doen; niets! Via een grote omweg langs onze favoriete fruitwinkel lagen we inderdaad rond een uur of half drie aan het zwembad om voor de rest van de middag helemaal niks meer uit te voeren.
Pas in de avond komen we weer enigszins in actie door in downtown uitstekend bij Hub te hebben gegeten en in wat barretjes nog wat te drinken; het blijft immers vochtig weer. Uiteindelijk hebben we het niet al te laat gemaakt, want morgen staat ons een lange reisdag te wachten.
Overigens is het niet in de 36 minuten gelukt, want pas twee dagen later heb ik dit verhaal kunnen afronden onder vergelijkbare weersomstandigheden alleen net een tandje erger.
Zo te lezen een interessant museum, vooral dat vliegtuigkerkhof ga ik even onthouden.
Die Blackbird is een indrukwekkend ding, heb er in NYC op de USS Entrepid naast gestaan, wow!
Geniet van het laatste deel van jullie reis! 🙂