Om drie uur ’s nachts waren we beide wakker. De jetlag was nog niet uit ons systeem. Doordat er in Kanab na 22:00 uur ook niets meer te doen is lagen we er al voeg in, voor ons doen dan. Maar goed, na nog wat slaap gepakt te hebben, hebben we de rond Negen de waterzakken van onze rugzakjes gevuld en zijn we het stadje ingelopen voor een traditioneel Amerikaans ontbijtje bij Houston Trail End. Een sfeerzaakje waar de serveersters met revolverholsters rondlopen. Na de scrambled eggs, plakken ham toast en hashbrowns zijn we op pad gegaan.
Het oorspronkelijke plan om de Coyote South Buttes te bezichtigen hebben we laten varen opafraden van oa Bill, de eigenaar van de Aikens Lodge. Je hebt absoluut een 4×4 met high clearance auto nodig om niet vast te komen zitten in het mulle zand van de enige toegangsweg naar de site. Het gebied is zo afgelegen dat je daar niet vast wil te komen zitten. Bill wees me zijn eigen grote witte 4×4 monster truck aan en zei dat zelfs met zo’n grote bak je risico loopt. Nou daar hadden we geen zin in, dus change of plans.
De eigenaar van Rocky V’s heeft ons gisteravond gekoppeld aan Nick, een lokale gast die een een activiteiten bedrijfje runt. Hij stelde ons voor om de Toodsheath te gaan bekijken. Dat kleine parkje lag aan de 89 richting Page. Dat paste mooi in het programma omdat we er al over gehad hadden om de Horseshoe bend bij Page te bekijken. Dus voor vandaag wat hiking in de Toothheads en de Horseshoe Bend.
Na wat zoeken, het parkje is niet zo groot, Hebben we onze rugzakjes opgedaan, bril, pet en zonnebrand op, want het was vandaag 35+. We hebben ons een uurtje prima vermaakt in het bijzondere foto genieke landschap wat zich kenmerkte door een grote platte rotsplateau met enkele hoge stenen formaties die het resultaat van erosie zijn. Na een uurtje weer terug bij de auto hadden we beide de rug nat van het zweet. Het was bloedheet. De airco van de auto op vriezen richting Page en Horseshoe Bend. Horseshoe Bend is een 270° bocht in de geërodeerd loop van de Colorado River die uiteindelijk ook door de Grand Canyon loopt. Het ziet er van bovenuit zeer indrukwekkend uit. Voordat je bij de overlook bent moest er een 20min heuvelafwaarts gelopen worden. En terug naar de auto weer heuvelopwaarts. Je raad het al, we waren drijfnat van de zweet. Maar het was de moeite waard.
Tegen vijven waren we terug in het hotel waar ik wat gezwommen heb in het zwembadje en Ramon wat aan de blog heeft gewerkt. ‘s. Avonds was vooral een herhaling van zetten van de vorige avond. Wat gegeten bij buurman Rocky V en tegen 22:00 zaten we met een Bud Light voor ons hotelkamer de vele foto’s van de afgelopen dag te bekijken.
