Terwijl we door Canyonland van Page in Arizona terug razen naar Kanab in Utah schrijf ik het verhaal van eergisteren die onze reis van Vegas naar Springdale beschrijft. Springdale is ons startpunt voor bijna een week lang Canyonland in het zuiden van Utah.
Het was verre van laat gisteren in Vegas, althans vroeger dan we wel eens hebben meegemaakt in het verleden. En zo reden we rond een uur of tien weg van ons prima appartement in Sin City. Nadat we drukte van Vegas hadden verlaten was het tijd om onze auto te voorzien van energie zonder daar bij ons zelf te vergeten door even bij te tanken door middel van een prima brunch bij Subway.
Na een half uurtje hebben we de auto weer aangejaagd om ons te laten brengen naar het dichtbij gelegen staatspark The Valley of Fire. Een klein park, waar we eerder zijn geweest, maar omdat het op de route ligt niet voorbij wilde laten gaan. Alhoewel klein heeft het op ons in 2008 veel indruk gemaakt en ook dit keer stelt het niet teleur alhoewel het park toch weer anders in elkaar steekt dan we hadden gedacht. Zoals de naam al doet vermoeden is deze vallei vol vurig rode canyons maar ook ander kleurige bergen spelen een hoofdrol en al rijdend waan je je in een gebied wat niet van deze tijd of van deze planeet is. Misschien is de beste omschrijving nog wel Jurrasic Park op de planeet Mars. Het laat zich dan ook raden dat we het prima vermaken en naar hartenlust alles weer op de gevoelige plaat vastleggen. Overigens is de vallei niet het enige wat rood kleurt, ook onze huiden nemen al snel dezelfde kleur over want de vuurbol op 400 miljoen kilometer afstand doet aardig z’n best hier waardoor de temperatuur hier tot de 40 graden oploopt.
Na ruim een uur wordt dan toch hoog tijd om onze reis voort te zetten; eerst nog 160 kilometer door het vlakke en dorre Nevada om nog een kleine 50 kilometer door de goudkleurige bergen van de staat Arizona te rijden. En dan doemen in de verte de rode geërodeerde wat niet anders betekent dat we in de buurt van de staat Utah komen. En waar goudkleurig plaatsmaakt voor roodkleurig rijden we de staat Utah binnen. Ik blijf het bijzonder vinden want de grens tussen de twee staten is letterlijk een rechte lijn maar het contrast kan niet groter zijn. Wat ook anders is, is de tijd, want door de grens te overschrijden zijn we ineens een uur later in de tijd en daarom wordt het pas ook vijf uur voordat we het plaatsje Springdale bereiken. Zoals al genoemd; Spingdale is voor ons het startpunt voor een week lang Canyonland maar het is letterlijk de springplank voor Zion National Park want het dorp wordt bijna door alle kanten omgeven door de 10-tallen meters hoge canyons van het park. Waar je ook kijkt een zeer indrukwekkend gezicht en met die achtergrond hebben wij ons neergezet bij het zwembad van ons uitstekende hotel om te rusten, te zwemmen en te bloggen.
In de lekkere warmte van Springdale zijn we ’s avonds naar Oscars café gesjokt om lekker Mexicaans te eten en nog een paar biertjes te drinken tot in de late uurtjes. Nu vallen die late uurtjes wel mee hoor, want alles in dit dorpje sluit om 10 uur en wij vinden dat prima. Morgen hebben we een spannende dag voor de boeg met twee hoogtepunten op het programma. Na terugkeer in het hotel hebben we ons rugzakken al voorbereid op de dag van morgen om niet heel veel later lekker in ons bed te kruipen.
