De Film: Fly me to the Moon
Eigenlijk mag ik dit filmpje niet publiceren van Robert en hij heeft gelijk natuurlijk, want dit is misschien wel het sufste filmpje van allen; de fonteinen bij het Bellagio hotel in Las Vegas. Het is een lang filmpje en je ziet veel water dansen op de maat van de muziek van Frank Sinatra.
Ely en het hotel waren prima. Prima voor 1 dag, want als een hotel reclame maakt dat ze huisdieren ook verwelkomen en het hotel ziet er nog maar net netjes uit, dan ben ik bang dat de huisdieren van de huisdieren vrolijk in m’n bed aan het dansen zijn en bij elk raar prikje aan m’n lichaam zit weer rechtop in m’n bed me af te vragen: “Waarom was ik hier ook al weer”. Ben ik dan een snob? Misschien wel, maar het hoort er bij. Ook dat is Amerika en we hebben ons goed kunnen opwarmen voor Las Vegas.
Maar, terwijl we bijna alleen op een verlaten weg in de woestijn van Nevada rijden en het steeds warmer wordt, realiseer ik me ook dat de warmte van de mensen in de komende steden rechtevenredig zal afnemen ten opzichte van de temperatuur. Sterker nog; ik durf te beweren dat hoe slechter de mensen het hebben, hoe hartelijker en gastvrijer ze zijn hier in (dit gedeelte van) Amerika. Dat hebben we zowel in Ely als Twin Falls zeker gemerkt en dat is ook een van de redenen waarom we dit soort plaatsjes bezoeken. Er is nog een andere reden, we hebben namelijk een plan.
Want, toen we de mooie tocht naar Delicate Arch maakten, zijn we een aantal Nederlanders tegengekomen, die blijkbaar net zo van dit land houden als wij en zij hebben alle staten in ieder geval een maal bezocht en d’r ook hebben geslapen. En wij hebben hetzelfde plan opgepakt en terwijl we puffend naar boven liepen, hebben we daarom de staten maar eens geteld en we zitten op 24 van de 50. Nog een paar mooie vakanties in het vooruitzicht lijkt me zo. En daarom is het maar goed ook dat we Idaho hebben aangedaan dit jaar, want ik zie niet zo snel gebeuren dat we ooit teruggaan naar deze graan-, melk- en vleesschuur.
Maar dat is voor de toekomst, terug naar nu en 300 kilometer ons verlaten te voelen doemde in de verte de gekte van de snelweg op, die ons zou leiden naar de nog grotere gekte van Las Vegas dat we al op 32 kilometer afstand zagen liggen. En al die auto’s en drukte is voor ons in het begin nog wat onwennig, want het aantal mensen en auto’s per vierkante meter was al na San Diego, de tweede en derde dag van deze vakantie, was bijzonder laag.
In tegenstelling tot twee jaar geleden bij het MGM, ging het inchecken bij ons hotel, Planet Hollywood, veel eenvoudiger en sneller en na het ophalen van een fles Champagne, we weten nog steeds niet precies waarom we die hebben gekregen, hebben we ons rustig opgemaakt voor de gekte die komen gaat. We zijn vroeg aangekomen in Vegas, zo rond een uur of half twee, want vanochtend stonden we al zo rond een uur acht aan de ontbijt tafel in mini, mini, Vegas.
De temperatuur is hier heerlijk in Vegas, niet de verstikkende hitte van 40 of meer graden de laatste twee maal dat we hier zijn geweest, maar een heerlijke 26 graden die we al een lange tijd niet meer hebben gehad en zo zijn we over de strip gewandeld van Parijs naar Venetië en weer terug via het rijk van Ceasar en de overdadige luxe van het Bellagio om terug te keren in ons hotel waar we maar even een late lunch hebben gegeten bij onze favoriete chinees en meteen op dezelfde plek een reservering voor de avond hebben gemaakt.
Na een korte rustpauze en een redelijk briljante ingeving van moi, zodat al onze apparatuur kon gebruikmaken van slechts 1 betaalde internetconnectie (je betaald nog net voor ademen in Vegas) hebben we ons via 4square ingecheckt in de trouwkappel van ons hotel, wat nog een mini consternatie op het internet heeft veroorzaakt. Maar laat ik duidelijk zijn: Nee, we zijn niet getrouwd om een aantal redenen: 1. Daar zouden we jullie natuurlijk bij willen hebben en 2. Ik ga niet 3 maanden voor tijd een al 15 jaar lopende weddenschap gedeeltelijk verknallen.
We hebben wederom heerlijk gegeten bij de chinees en later nog genoten van het uitgaansleven, waar we de vorige twee keer verre van onder de indruk waren, maar dit keer verrassend leuk was. Het licht ging voor Vegas begrippen bij ons vroeg uit, ik denk dat jullie het laat zouden hebben gevonden.
