En zo ook aan onze vijfde vakantie in de Verengde Staten: So We Discover, waar we geweldig mooie plekken hebben (her)ontdekt in het Zuidwesten van dit geweldige land. Maar voordat we gaan evalueren, eerst het verhaal helemaal compleet maken.
En dat laatste verhaal begint nu zo’n 27 uur geleden op vrijdagochtend om 10 uur ‘s ochtends in Los Angeles. Na een flinke nachtrust en een kop koffie hebben we onze koffers zo goed mogelijk ingepakt en na een driedubbele check in de vier ruimtes van onze hotelkamer deze met een gerust hart verlaten om deze half twaalf te verlaten om ons laatste ritje te maken naar LAX, het vliegveld van Los Angeles.
Van een van de restaurantgasten van gisteren hadden we een reistip gekregen, die ons zo weinig mogelijk vertraging zou opleveren en dat bleek een betrouwbare tip te zijn, want al na een half uurtje kwamen we aan bij de autoverhuurder om voor ons afscheid te nemen van onze auto, die ons op een geweldig luxe manier heeft gebracht op alle mooie plekjes.
Na een korte busrit zijn we aangekomen bij LAX en vanaf dat moment gaat alles in een razend tempo; het inchecken, de bagage afleveren, de douane, het boarden en zelfs de, redelijk hobbelige, vlucht is maar 9.5 uur; een half uur korter dan normaal en omdat we beide toch een paar uur hebben kunnen slapen, was het allemaal zo voorbij. En zo zijn we om 11.15 uur Nederlandse tijd geland op Schiphol, terug in Nederland. Daar stond de familie Vogel ons op te wachten, om ons, in een beduidend minder luxe auto dan we de afgelopen weken gewend waren, thuis af te leveren aan de Polstraat in het oude, maar vertrouwde, Deventer. Een flauw en makkelijk grapje van mijn kant natuurlijk, maar ze weten dat we het enorm hebben gewaardeerd en het was veel beter dan zo’n laatste treinreis. Nogmaals bedankt.
Aan alle goede dingen komt een eind en ook aan deze vakantie is dan nu officieel een einde gekomen. En weer hebben we het geweldig gehad. Het wordt eentonig, ik weet het, maar we houden van dit land als vakantieland en het Zuidwesten om z’n geweldige natuur, eenzame wegen, verlaten dorpen en enorme steden. Al deze aspecten en de diversiteit aan mensen hebben ons 22 enorm leuke dagen bezorgd.
De vakantie begon natuurlijk al geweldig met de auto die we hadden ge-upgrade en ons veel gemak en luxe heeft gebracht en waar we 5600 kilometers lang van genoten hebben en dat is toch zo’n 1000 km meer dan de reis eigenlijk was, maar door de vele tripjes komt deze reis, samen met die van 2007, te boek te staan als de langste rit. Ergens vaag kan ik me herinneren dat ik in m’n eerste verhaal heb geschreven dat we het rustig aan wilden doen.
Deze vakantie bestond uit vele hoogtepunten, maar drie dingen zijn ons het meest bijgebleven: de rit naar Ely, Nevada; hoe mooi kan de desert zijn en hoe verlaten kan je je voelen, Monument Valley was weer enorm indrukwekkend, maar het meest indrukwekkende en leuke waren onze dagen in Jackson; een geweldig hotel, een geweldig leuk dorpje met vele aardige mensen en een beregoeie dag in Grand Teton.
Qua weer hebben we alles mogen meemaken en het maakte niet uit, want alles paste precies op z’n plek: Sneeuw in Grand Teton, zon in Palm Springs, Las Vegas en Phoenix, regen in het troosteloze Idaho en voor de rest prima redelijk zonnig weer, zodat we alles konden doen en laten wat we wilden en niet wilden doen.
En dat brengt ons aan het einde van onze verhalen, maar niet zonder trots te melden dat we dit jaar geen schade hebben. Blijkbaar werkt zo’n opgelegd eigen risico wel en dan vertel ik maar niet over de zonnebril die we vergeten zijn in Ely, maar door de aardige mensen aldaar, netjes verstuurd is naar Los Angeles.
En als allerlaatste, en dan zijn jullie hopelijk weer een jaar van me af, wil ik jullie bedanken voor het lezen van onze verhalen en het bekijken van de foto’s en films via deze website, maar ook via andere kanalen. Maar ook voor het achterlaten van leuke en lieve berichten, we hebben het enorm gewaardeerd en er van genoten.
En dat gezegd hebbende, sluit ik op 22 mei 2010 om 22.30 uur deze blog.
Robert & Ramon
In loving memory of Calvin Huijsman. Ons neefje die over anderhalve uur 13 jaar had moeten worden…
