Terwijl hier de berichten binnenkomen van de barre weersomstandigheden in Nederland, heb ik m’n t-shirt maar eens aangetrokken zodat ik niet al te erg zal verbranden en ben ik achter m’n laptop gekropen om het verhaal van afgelopen dinsdag vast te leggen.
We hebben een prima kamer en omdat er in de buurt van Tampa genoeg te doen is hebben we besloten hier een dag langer te blijven. Robert is nog aan het nagenieten van de gezellige avond van gisteren, terwijl ik de blog van maandag ben gaan schrijven in de ontbijtzaal van ons hotel. Nadat mijnheer de wereld heeft verblijd met zijn aanwezigheid hebben we lekker ontbeten en het plan voor de dag opgesteld. Het zou een dag worden van surreële ervaringen.
Allereerst zijn we naar Fort Desoto gereden. Een historische plek waar de Amerikanen hebben gevochten met de Spanjaarden om onder andere Florida in handen te krijgen, maar helaas vanwege renovatie gesloten was. Het was gelukkig niet de enige reden, want het eiland heeft een van de mooiste stranden van Amerika. En ze blijken inderdaad erg mooi en dat konden we ook goed zien, want we waren de enige. Nee, niet vanwege de olievervuiling, daar hebben we gelukkig niets van gezien. De stranden waren verlaten, vanwege het weer. Want alhoewel we een strak blauwe hemel hebben en de zon z’n best doet, wil het gewoon niet warm worden en is de temperatuur dichter bij het vriespunt dan bij de 10 graden Celsius. We waren dan ook van plan een flinke strandwandeling te maken, maar de drie lagen kleding waren niet voldoende en zo zijn we na een half uurtje maar weer teruggelopen naar de auto. Maar we hebben een paar mooie plaatjes kunnen schieten, waarvan je de zwembroek wil aantrekken maar in werkelijkheid kon dat dus echt niet.
Van deze surreële ervaring zijn we gaan rijden om naar de volgende te rijden, maar niet voordat we een aantal Nederlandse (ze zijn ook overal) kite surfers hebben gesproken en hun kunsten gezien, waarna ze in geen enkel ledemaat nog enig gevoel hadden vanwege de kou.
De ultieme surreële ervaring van deze dag was natuurlijk het bezoek aan het Dali museum. In het hartje van St. Petersburg, gelegen aan de andere kant van Tampa Bay, is hier een museum vol met de kunstwerken van de, door hem zelf geproclameerde, beste surrealist van de twintigste eeuw. Nu verwacht je zo’n museum nou niet meteen in Tampa, maar eerder New York of Los Angeles. Maar het blijkt dat een van de beste vrienden van de kunstenaar ook regelmatig wat van z’n werken kocht. De gehele collectie is na de dood van de vrienden, wonende in Tampa, aan een stichting die de expositie beheert. Vandaar dus.
Dankzij de guided tour zijn we heel wat meer te weten gekomen over Dali en z’n kunstwerken. Alhoewel we beide niet heel erg veel hebben met zijn kunst (ondanks dat het natuurlijk de beste kunststukken zijn, volgens Dali zelf dan), hebben wel veel bewondering gekregen voor zijn vakmanschap. Sommige van zijn visuele truken zijn zo knap gemaakt in een tijd dat er nog geen computers waren. Bij de foto’s van vandaag zit een foto van een van z’n kunstwerken; kunnen jullie Abraham Lincoln ontdekken? Tip: knijp je ogen bijna dicht en zie de dame verdwijnen.
Onderhand was het al een uur of drie, maar we hadden geen haast vandaag en besloten we ook nog het aquarium van Tampa te bezoeken. Een geweldig mooie tentoonstelling van al het leven rondom en in het water. Zo was er een wandvullende tank met alles wat er in de golf van Mexico zwemt en leeft en via de luidsprekers klonk de geluiden die werden geproduceerd. In het kader van dit verhaal noem ik dat dan ook maar een surreëel moment, maar wel het laatste van vandaag.
Want dan is het alweer snel donker en zijn we naar Ybor City gereden om nog wat laatste foto’s te maken van deze historische wijk in Tampa en werken we de avondrituelen weer af: een drankje, een rustmoment, te veel slecht eten, weer een drankje, leuke mensen ontmoeten en voldaan ons bed weer in. Niet al te laat, want morgen wacht ons een lange rit maar ook warmte.
