We mogen dan wel vlakbij Schiphol zijn maar dat neemt nog niet weg dat de wekker onverbiddelijk was om 6 uur. Het begin van wat ongetwijfeld een lange dag en vermoeiende dag gaat woorden. En dan zit ik nu, terwijl ik dit zit te schrijven, te bedenken hoe ik deze reisdag moet opschrijven. Niet een geval van gebrek aan inspiratie, maar meer de verwondering van hoe vlekkeloos deze reisdag eigenlijk is verlopen.
Want het prima ontbijt in het A4 hotel, de geautomatiseerde kofferinname bij de KLM, de rimpelloze vlucht van Amsterdam naar Minneapolis, de echt vriendelijke mannen van de douane, de perfecte aansluiting met de volgende vlucht naar Denver, die zo mogelijk nog rimpellozer bleek, de vlotte taxirit, de aankomst bij een heerlijk hotel in Denver, het geweldige weer, het heerlijke eten dat we traditiegetrouw bij PF Chang’s hebben gegeten, een paar lekkere biertjes die we hebben gedronken op een dakterras en twee heerlijke bedden hebben allemaal bijgedragen aan de perfecte start.
Natuurlijk waren er de gebruikelijke en vervelende ergernissen. Vijftien keer je riem afdoen en weer omdoen is echt niet leuk en het feit dat er effectief anderhalve man bij de Amerikaanse douane staat om een vliegtuig met meer dan 300 man het land in te laten is domweg respectloos.
Maar het belangrijkste was eigenlijk mijn eigen beleving gedurende beide vluchten… Want voor het eerst in 15 jaar heb ik weer eens kunnen genieten van het vliegen en deed zich er eigenlijk een vreemde verandering van emotie voor. Want als je niet meer drukdoende bent met bang zijn en het vliegtuig figuurlijk niet meer laat neerstorten, heb je ineens heel veel tijd over… En dan slaat de verveling dus toe. Ik doe het misschien af met maar een paar woorden, maar dit is echt wel een dingetje. De verveling deed ik dan maar af met vooral naar buiten kijken om te zien dat het midden van de Verenigde Staten heel erg vlak is en niet voor niets de graanschuur van dit land wordt genoemd. Maar dan vlak voor Denver, nadat het vliegtuig een grote bocht heeft gemaakt om zich voor de landingsbaan te plaatsen zien we dan toch eindelijk onze eindbestemming Denver, maar veel belangrijker de besneeuwde bergtoppen van de machtige Rocky Mountains die een belangrijk onderdeel van deze reis gaan worden.
Uiteindelijk hebben we deze goede dag afgesloten rond een uur of tien, we konden onze ogen gewoon meer openhouden en we hebben ons volledig overgegeven aan de heerlijke bedden van het Magnolia hotel.
Robert en ik hebben afgesproken dat we deze vakantie meer visueel aan jullie gaan presenteren. Dat betekent minder woorden en meer foto’s. Of dat gaat lukken weten we natuurlijk niet. Maar dit verhaal is een goede start en daar horen dan ook nog een paar foto’s bij.
Nou, laat de foto’s en video’s maar doorkomen dan 🙂 en ach die tekst, die nemen we dan en passant maar even mee..