Vanwege de late check out die we hadden geregeld konden we lekker uitslapen. En na een ontbijt en een laatste wandeling door deze mooie stad vertrokken we om twee uur uit het hotel per taxi naar O’hare; het internationale vliegveld van Chicago. En van daar gaat het allemaal heel erg snel en voordat we het wisten waren we geland op Schiphol. Heel even leek het er op dat we een probleem met de bagage zouden krijgen, maar gelukkig waren beide koffers meegekomen en nu rijden we alweer op de A1 richting huis terwijl Robert rijdt en ik dit verhaal schrijf. Eigenlijk zoals we al deze verhalen altijd hebben geschreven deze vakantie.
En zo eindigt The Road to Nowhere veilig weer in het mooie Deventer en is het tijd voor een korte samenvatting. Want in het allereerste verhaal had ik al geschreven dat dit best een bijzondere reis zou worden, die wellicht zou kunnen tegenvallen. Eigenlijk zou het beter zijn als we de evaluatie pas over een paar weken zouden doen, maar dan lezen jullie het niet meer. Ik ben er van overtuigd dat we over een paar weken nog enthousiaster zijn, dan we nu al zijn.
De reis begon natuurlijk geweldig in New Orléans waar we heerlijk hebben gefeest, genoten van de muziek en lekker uitgerust bij het zwembad. Daarna begon natuurlijk onze rit naar het noorden langs mooie dorpjes, kleine steden en een natuur die we onverwacht mooi vonden met als hoogtepunt de Black Hills in South Dakota. De kers op alles waren onze bezoeken aan het indrukwekkende Minneapolis en het beeldschone Madison. En de kers op de kers was natuurlijk Chicago. Wat een stad! Het was al onze favoriete stad, maar na deze vakantie is dat dubbel en dwars bevestigd en schieten alle superlatieven te kort.
Maar ons hoogtepunt van deze vakantie waren de mensen die we hebben ontmoet. Te veel om allemaal te noemen, maar zij hebben deze vakantie compleet gemaakt. Dit is de zevende maal dat we in de Verenigde Staten zijn geweest en hebben we alle windstreken bezocht. En we zijn dan ook van mening dat de Amerikanen gewoon een geweldig vriendelijke, geïnteresseerde en behulpzame mensen zijn. Waar wij Europeanen op veel punten van kunnen leren.
Als Nederlander moet ik het toch ook even over het weer hebben. We hebben zeker qua weer betere vakanties gehad, maar we hebben het bijzonder goed getroffen en gewoon geluk gehad. Want de steden en dorpen die we achter ons hebben gelaten zijn later door zeer slecht weer getroffen, waarbij er zelfs twee getroffen zijn door tornado’s.
Tja, en dan willen wij jullie nog bedanken voor het volgen van de verhalen, de foto’s en de paar filmpjes. De website is maar liefst door 150 verschillende personen bezocht en zijn er meer dan 3000 pagina’s bekeken. En dan heb ik het nog geen eens over de bezoeken aan de diverse social media kanalen. Wat we het meest hebben gewaardeerd waren jullie opmerkingen en berichten. We hebben ze niet allemaal kunnen beantwoorden, maar daarom niet minder gewaardeerd.
En terwijl ik een eerste blik op de skyline van Deventer werp sluit ik deze blog van drie ongelofelijk mooie weken in de Verenigde Staten en zodra dit laatste verhaal is gepubliceerd is voor ons de werkelijkheid weer begonnen.
Nogmaals dank jullie wel voor jullie aandacht.
Robert en Ramon