Zoals jullie weten maken we er een sport van om in alle staten van these Unites States te slapen en sinds vandaag staat de teller op 37. En het worden er niet meer deze reis, want dit verhaal brengt ons via Georgia in Florida, staten waar we al eerder zijn geweest.
Rond een uur of elf lieten we Charleston achter ons en via een Highway pikten we de Interstate 95, weet je nog, die ons door New York leidde, op bij Savannah en reden we door Georgia richting Florida. Met het uur op en uur af systeem kwamen we al snel dichterbij Florida en rond een uur of drie reden we The Sunshine State binnen om bij Jacksonville in de file terecht te komen vanwege een ongeluk. Terwijl we aan het afkloppend op alles wat op hout lijkt langs het ongeluk reden, prijsden we ons gelukkig dat na zo veel Mijlen deze reis, maar ook eerdere reizen, ons nog steeds niets is overkomen.
Zoals ik gisteren al schreef is onze volgende stop, St. Augustine, een springplank voor ons om zo snel mogelijk te komen in zuid Florida en we hadden al wat gelezen over dit dorpje, waarop wij meteen onze verwachtingen omlaag hadden gebracht. Gelukkig maar, want het is nog erger dan we dachten. St. Augustine is volgens haarzelf het oudste dorpje van de Verenigde Staten en nu willen we dat best geloven, maar zeg dat eenmaal en hou er dan over op. Maar dit dorpje en haar inwoners gaan er prat op en op elke meter is wel een verwijzing naar iets dat oud is. Nu zijn we niet vies van toeristenplekjes, maar dit is absoluut belachelijk en erger dan Disney World en Las Vegas bij elkaar. We houden ons hart dan ook vast hoe ons hotel is.
Nadat we eindelijk de ingang van ons hotel hadden gevonden, midden op straat onze koffers hebben gelost om vervolgens de auto verder op in het dorpje te parkeren sjokken we enigszins verhit en zeggen we tegen elkaar dat dit het equivalent van de hel moet zijn. Maar….
Onze kamer is werkelijk geweldig. Het is groot, netjes, KOEL, uitstekende bedden en alhoewel we uitkijken op het centrale plein vol met souvenierwinkels, toeristen en andere ellende komen we tot de conclusie dat dit misschien wel de beste hotelkamer tot nu toe op deze reis.
Nadat we afgekoeld waren door de airco en douche en nog even wat rust hebben genomen sjokken we op ons dooie gemak door het stadje richting Cellar 6, een Spaanse Tapas bar. Het lijkt wel of we deze vakantie de tapas barren hebben ontdekt en de reden hiervoor is dat de portie’s, alhoewel nog steeds groter in Nederland, te behappen zijn. Het is een geweldig mooi restaurant en we genieten de hele avond van het eten, de goeie band en de gasten, waar we leuk mee hebben gesproken en respectvol hebben kunnen discussiëren over de sociale voorzieningen.
De reden waarom ik dat laatste zo specifiek zeg is omdat we op de terugweg naar ons hotel, een stuk minder respectvolle discussie hebben gevoerd met religieuze fanatiekelingen die op grote borden borden, zelfs ’s avonds laat nog, ons naar het vagevuur wilden verbannen. Uiteraard zinloos om die discussie te voeren, maar beide wilden we het niet over onze kant laten gaan.
En zo sluiten we deze dag af. Ik weet zeker dat we hier in St. Augustine nooit meer komen, maar het was lang niet zo erg als we hadden verwacht.
Hey luitjes,
Leuk om jullie verhaal weer te lezen en foto’s te bekijken.
Ben wel een beetje jaloers!!
Geniet er nog even lekker van! Want, Ramon volgende week moet je weer echt aan de bak!
Groetjes en tot volgende week.