En zo ben je alweer op de helft van de vakantie. Het gaat voor ons gevoel ontzettend snel. Te snel, maar dat betekent dat we ons vermaken en dat is natuurlijk ook zo. Tot nu toe zijn we nog niet zo onder de indruk van de ritten, maar de steden en dorpen zijn geweldig en, steeds beter en vaker, weten we ons te vermaken met de lokale bevolking.
Maar zoals jullie gisteren gelezen hebben is het niet al te laat geworden, maar we waren moe en voldaan, en met een korte rit voor de boeg, besluiten we vandaag wat later op te staan. En zo reden we pas rond een uur of 11 weg van het Hilton in Washington D.C. en rijden we de Potamac de stad uit om nog net een glimp van Abe’s Memorial te zien terwijl we over de Arlington Bridge de stad uitrijden en meteen op de juiste snelweg zitten die ons rechtstreeks leidt naar Richmond, Virginia.
Richmond stond al lange tijd op m’n verlanglijstje, het was namelijk de hoofdstad van de Zuidelijke Staten gedurende de burgeroorlog en aangezien ik zeker geïnteresseerd ben in die periode was er gedurende deze trip voor Robert geen ontkomen aan. Slechts op 200 kilometer afstand ligt deze stad van de officiële hoofdstad en we kwamen dan ook rond een uur of 1 in deze, op het oog mooie stad, aan.
Zoals zo vaak was onze kamer nog niet gereed en daarom hebben we onze koffers gedropt om meteen door te rijden naar wederom een Witte Huis, maar in dit geval de residentie van Jefferson Davis, de eerste en enige president van de Zuidelijke Staten.
Volledig omringt door hoge ziekenhuis gebouwen stond daar het veel kleinere huis en het bijbehorende museum. Het museum gaf een goed inzicht in de burgeroorlog en vooral de standpunten van het zuiden, waarna we werden rondgeleid door het Witte Huis en veel te horen kregen over de president, zijn familie en de gebeurtenissen rondom de oorlog.
Een uurtje later liepen we naar het Capitol gebouw en het aanliggende Governors Mansion, de enige nog in gebruik zijnde officiële residentie. Gelukkig voor ons konden we inhaken op een rondleiding die werd gegeven door een gepassioneerde Park Ranger die ons alles vertelde over Richmond en haar burgers gedurende de burgeroorlog. Nu voert het te ver om alles te vertellen, maar het komt hier op neer: Het waren zware tijden, die voor een korte periode werden verholpen door General Lee.
Over zware tijden gesproken… We moesten natuurlijk zo veel mogelijk zien van de aanstaande wedstrijd tussen ons elftal en de Portugezen, dus reden we naar het vermaak district en vonden al snel een bar met een overheerlijke late lunch en een TV waar de wedstrijd getoond werd. Zal er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar de gelijkenis tussen de Zuidelijke Staten en Oranje is typerend; ze gingen beide roemloos ten onder.
Het laatste fluitsignaal was voor ons de reden om te vertrekken terug naar het hotel, waar we wat rust hebben ingelast om onze zware dagen in Washington D.C. te overwinnen.
De bar van eerder was zo goed, leuk en gezellig dat we besluiten om de avond daar door te brengen, ze hebben namelijk live muziek en terwijl de bands spelen eet Robert een heerlijk maaltje op terwijl ik een matige maaltijd nuttig.
Het is zondagavond dus het is niet al te druk in de bar en daarom besluiten wij verder te kijken en komen uiteindelijk in een behoorlijke drukke gay bar uit, slechts twee blokken verwijderd van ons hotel. Na een paar drankjes sluiten we de avond af om heerlijk te slapen in een geweldig hotel.
Ziet er allemaal weer prachtig uit hoor….beetje jammer van die ene foto…
kus ES