Vandaag nemen we afscheid van Jeffrey en Gary, want we gaan onze reis voortzetten op weg naar Providence in de staat Rhode Island, het kleinste staatje van dit land, want terwijl ik dit schrijf passeren we de staatsgrens met Connecticut alweer en dat betekent dat we ongeveer 50 minuten in totaal op de snelweg deze hele staat hebben gepasseerd over z’n breedste en langste stuk. De meeste Nederlandse Provincies zijn dus groter.
Zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we het leuk gehad met eerder genoemd heren en sowieso hebben we ons uitstekend vermaakt in Provincetown. We hebben maar een korte rit voor de boeg en we hebben daarom uitgebreid tijd genomen om gedag te zeggen, maar om kwart voor elf reden we dan toch echt weg uit dit kleine dorpje om via route 6 richting Providence te rijden. Overigens Route 6 is nog een van de weinige bestaande routes die van kust tot kust loopt en begint in P’town en eindigt in San Francisco. Lees tussen de regels door dat we hier een potentiele kans zien voor een nieuw avontuur en het geeft ons meteen de mogelijkheid om terug te keren naar P’town; iets wat we zeker zullen doen.
Het weer is prachtig en we zoeven door het beboste landschap. Terwijl Robert achter het stuur zit en de aanwijzingen van TomTom op z’n iPhone volgt, ben ik het verhaal van ons bultruggenavontuur aan ’t schrijven. Halverwege de rit, al na een uur, draaien we de rollen om en rij ik net na het passeren van de staatsgrens Providence in, onze eerste nieuwe staat wat het totaal op 31 brengt.
Een van de nadelen van deze korte ritten is, en we hebben er deze route heel veel, dat we nog niet op de kamer kunnen. Gelukkig kunnen we onze koffers in het depot gestald worden en trekken wij het stadje van 178.000 zielen in, maar niet voordat we eerst genieten van een heerlijke lunch, waar we ons toch weer vergissen in de grote van de porties. Na 6 jaar vakantie in dit land zouden we toch eigenlijk beter moeten weten.
Na de lunch zijn we het kleine stadje verkennen en we vinden het alleraardigst. Niet voor niets is dit de enige stad in de Verenigde Staten die in z’n geheel is opgenomen als historisch landmark; een erkenning zoals het werelderfgoed gebeuren van de Unesco, maar dan de Amerikaanse tegenhanger. Het is vandaag zondag, dus we zijn bijna de enige op straat en genieten van de parken, de kanalen en typerende rode stenen huizen en panden.
Maar dan! Nu moet je weten dat Providence de hoofdstad van Rhode Island is en we gaan meestal even op zoek naar het Capitol. We weten dat we er vandaag niet in kunnen., maar meestal zijn dit mooie gebouwen en zeker een fotomoment waard. Nou dat was het zeker, want al snel doemde een Stalinistisch Communistisch gebouw op. Zo lelijk en groot dat het bijna weer mooi werd. Maar hoeveel afgevaardigden en senatoren wil je huisvesten? Dit is immers het kleinste staatje van het land. We hebben het er maar op gehouden dat dit een soort van compensatie drang moet zijn geweest om op te boksen tegen o.a. Texas, een van de grootste staten, maar met een prachtig Capitol gebouw in Austin.
Na deze kleine desillusie zijn we weer langzaam naar ons hotel te lopen om wat te gaan rusten. We willen ons dan wel graag voordoen als jonge knapen van 25, maar we zijn het natuurlijk allang niet meer en onze dagen in P’town waren prachtig, maar ook behoorlijk intensief.
En dat is dan ook ons voornemen voor vanavond; iets eten, nog wat drinken en dan redelijk op tijd naar bed. Het is zondag en weinig restaurants zijn open, waardoor we veroordeeld zijn tot een hamburgerketen of onze favoriete Chinese bistro. De keuze was snel gemaakt en we hebben heerlijk, half buiten op het terras, gegeten.
Tot zover lopen onze plannen voor deze avond volgens planning, maar 1 drankje in een kroeg doet ons allerlei mensen ontmoeten, die veel belangstelling tonen voor het feit dat we Providence aandoen en zo raak je weer langer aan de praat en is al het snel gezellig. Eerlijk gezegd genieten we wel van deze aandacht en het geeft ons meteen de gelegenheid om wat meer te weten van de lokalen, hun gewoonten en hun leefomgeving. En wie zijn wij om de party-pooper uit te hangen, dus werd het toch weer later dan gepland, maar de state-law zorgde er voor dat we vlak na enen deze dag voor gezien hebben gehouden.
Het blijft leuk om die verhalen te lezen van jullie, zo heerlijk geschreven en lekker weg te lezen ;-). Je bent je roeping misgelopen Ramon….
Zie al uit naar het volgende verslag.