De Film: Whale Watching @ Provincetown
Op slechts drie meter van onze boot zagen we deze bultrug haar voedingsritueel uitvoeren. Door een aantal maal met haar grote staart onder water te slaan ontstaat een enorme draaikolk waar alle vissen in worden gezogen. Daarna komt ze van onderen afzetten en opent ze haar bek om al het vis en plankton te verorberen. Eenmaal boven water wordt zij dan weer bijna door de meeuwen opgegeten, want die eten de vis weer uit haar bek. Machtig om te zien.
Omdat alles in P’town om exact 1 uur sluit, it’s the law, en we nog steeds wat moeten wennen aan Eastern Time waren we vanochtend vroeg wakker, wat ons de kans gaf om het lekker rustig aan te doen. We hebben prima ontbeten en ondertussen ook de tijd genomen om de blog van gisteren te schrijven. Voor vandaag staan er eigenlijk maar een ding op het programma; Walvissen kijken.
We hebben hierbij toch wat sceptische gevoelens, want al eerder, in Vancouver 4 jaar geleden, hebben we “walvissen” gekeken. Ja 1, die alleen op zeer grote afstand te fotograferen was met een maximale zoom van onze niet kinderachtige lens en dan nog moesten we de foto een aantal keren vergroten om te zien dat het inderdaad een walvis was. Dus in Nederland hebben we het er een paar keer over gesproken of we dit wel moesten boeken, het zijn geen kleine bedragen wat je voor een dergelijke trip betaald en het principe van “no cure, no pay” kennen ze niet. Maar we hebben geboekt en rond een uur of half twaalf liepen we warm gekleed en met een gezonde mindset van eerst zien, dan geloven naar de kade.
Waar we in Vancouver heel stoer in een 15-mans zodiac werden vervoerd met zwemvest, veiligheidsinstructies en je noemt het maar, is ons vervoersmiddel van vandaag een behoorlijk grote boot waar 200 man op kan en die waren er dan ook wel zo’n beetje. Persoonlijk houd ik niet zo van die toeristische dingen, maar het weer was heerlijk en boven op het dek was het goed toeven. Rond half een vertrok de boot op weg naar de Atlantische Oceaan. Het zou een trip van een uur worden en het kostte ons alleen al een half uur om de baai van Provincetown achter ons te laten.
Maar eenmaal op volle zee werd de vaart er ingegooid en zagen we al snel in de verte wat consternatie. Consternatie in de vorm van meeuwen die zenuwachtig en verhit iets aan het doen waren en toen we ook een soort van rookpluim zagen keken we elkaar aan en dachten “Zou het dan toch echt gebeuren?”.
En inderdaad het gebeurde! Jackpot! Bingo! Superbingo! Want na nog vijf minuten te hebben gevaren zagen we op slechts 3 meter van de boot een bultrug walvis haar voedingsritueel uitvoeren. Ongelofelijk! Ondanks dat dit een kleine walvis is, is het nog altijd groter en zwaarder dan alles wat beweegt op land, zelfs de Afrikaanse Olifant.
Je kan je voorstellen hoe onder de indruk we waren en eigenlijk nog steeds zijn. Dit zijn de momenten die onze vakanties zo mooi maken en geloof me dit vergeet je nooit meer.
En het bleef niet bij een walvis. Nee uiteindelijk hebben we 5 bultruggen gezien, waarvan twee stellen die zich zelf aan ’t voeden waren de maanden juni en juli op deze plek in de Atlantische Oceaan, om later zuidwaarts te vertrekken en jongen te krijgen en bijna 9 maanden lang moeten vasten. Dus deze beestjes hebben honger, heel, heel erg honger.
Wat een feest om dit te zien en anderhalve uur hebben we dit ritueel mogen ervaren. In eerste instantie vanachter de lens om voldoende foto’s en filmpjes te schieten (en dat is gelukt, zoals jullie kunnen zien aan ’t einde van dit avontuur) en later hebben we de camera’s opgeborgen om het op een normale manier te bewonderen.
Aan alles komt een eind en na anderhalve uur voerden we terug naar de baai, om uiteindelijk na ruim drie terug te keren in P’town. Maar we zijn een ervaring rijker, Ik een paar tintjes bruiner en Robert heeft de kleur opgedaan van de plaatselijke specialiteit; kreeft.
En de rest van de dag zijn we op sleeptouw genomen door Jeffrey en Gary. Provincetown is weer een van de vrolijke stadjes in de Verenigde Staten en we hebben geluk, want vandaag wordt weer gestart, met de dagelijks terugkerende, Tea dance. Een feest waar gezellige en soms wonderlijke mannen en vrouwen bij elkaar komen om lol te maken met een uitzicht op de wonderschone baai waar P’town aan ligt. Jeffrey en Gary zijn uitstekende gastheren met veel humor en ze kennen vrijwel iedereen en wij dus nu ook, alhoewel we wel nu bekend staan als de buitenlanders met de klompen, die ook nog eens naar Providence en New Haven gaan waar iedereen zich van afvraagt: “Waarom? Blijf hier!”
Na de Tea dance zijn we met ze en een ander stel een redelijk hapje gaan eten en hebben we onze kroegentocht afgemaakt om in Atlantic House te eindigen. Maar ook vandaag hield de avond stipt om 1 uur op, it’s the law! En zo eindigt deze verbazingwekkende, imposante en gezellige dag. Nu kunnen jullie genieten van de foto’s en het filmpje. Morgen meer over Provincetown.
Mooi filmpje, kan me voorstellen dat het live erg indrukwekked is. En jullie blog wordt ook elk jaar prfessioneler! Tipje: blog2print.com kun je lekker bladeren op de bank bij thuiskomst.
Veel plezier, groeten Peter