Terwijl ik deze blog schrijf zijn we al weer op weg naar Madison Winscon en in de audio-installatie van de auto draait de gesigneerde cd van Erik Koskinen.
Zoals je in de vorige blog hebt kunnen lezen hebben we de avond in Fargo afgesloten met de band van Erik. Er ging een fles Wodka rond en de heren vroegen of we mee deden. Nou houden we wel van een drankje maar voor de Wodka hebben we toch maar vriendelijk bedankt. De heren vonden het erg gezellig me ons en we moesten beloven ons de volgende dag te melden voor een gratis CD. Bij het uitchecken, tegen half elf, was de band net de bus aan het inladen en werd de belofte van de vorige avond ingelost.
Nadat de valet de auto had voorgereden, hebben we de navigatie ingesteld op onze eindbestemming van vandaag, Minneapolis. Ramon voelde zich het fitst van ons tweeën, dus die mocht met de vier uur durende rit beginnen. Over de rit valt niet zo veel moois te vertellen. Na een klein uurtje begon het te regenen op de Interstate 94 die ons helemaal naar Minneapolis zou brengen. Onderweg hebben we weer getankt, de voorruit schoongemaakt en koffie en broodjes gekocht voor in de auto. Nadat ik nog een uurtje had gereden heeft Ramon het laatste stuk gereden, de stad in naar het hotel. Het knooppunt van wegen leek op de kaart best ingewikkeld maar zoals bijna altijd was het met behulp van de navigatie niet zo moeilijk om het hotel te vinden. We hadden voor twee nachten de Westin op 6th street hartje downtown geboekt. Nadat we de koffers op de kamers hadden gezet hebben we even uitgerust van de rit en zijn we daarna Minneapolis ingelopen.
Minneapolis staat bekend om de stad waar altijd wat gebeurt. Veel winkels, coffeeshops, theaters, etnische eettenten en kunstmuseums. Daarom heeft de stad de bijnaam Mini-Apple (Big Apple is New York natuurlijk). De stad is ook bekend om zijn gemoedelijke sfeer, schone straten en waar de daklozen een gratis kop koffie krijgen in de coffeeshops en waar op straat vriendelijke ambassadeurs rondlopen die de verdwaalde toeristen en hulpbehoevende lokalen verder helpen. De stad is ook de thuisbasis van de Baseball ploeg de Twins. Samen met St Pauls vormt Minneapolis de Twin City. De Twins moesten spelen deze avond en de straten waren dan ook gevuld met supporters. Vanuit de straat van onze hotel (6th street) hadden we een indrukwekkend inkijkje op een volle tribune van Target Field, de sportarena van de Twins. En voor diegene die het nog niet wisten, Prince komt ook uit deze stad.
We hebben een kroeg opgezocht voor wat gezelligheid. Daarna besloten we om wat te gaan eten in een drukke eetgelegenheid tegenover de kroeg, genaamd Crave. We hebben daar heerlijk gegeten en na de maaltijd de koffie genuttigd op het dakterras waar je ook mocht roken. De lucht trok dicht en het bliksemde behoorlijk. Dan is een dakterras niet bepaald het meest veiligste punt om de avond door te brengen. De avond hebben we verder afgesloten in een nabijgelegen uitgaansgelegenheid The Saloon.
Al met al werd het niet zo vreselijk laat en zijn we tegen enen (het was gelukkig opgehouden met regen) tevreden terug geslenterd door de gemoedelijke binnenstad naar het hotel, waar twee heerlijke bedden met ieders 8 kussens op ons wachtte en ons verzekerde van een welverdiende nachtrust.
En sorry voor het feit dat we alweer geen foto’s hebben. Morgen beloven we beterschap.
