Wat ik gisteren vergeten ben te melden, is dat we naast de Italiaanse en Mexicaanse keuken, ook de Duitse keuken hebben uitgeprobeerd en wel bij Schilo’s. En daar hebben we gisteren en ook vandaag ontbeten. Voor mij zijn de Duitse invloeden hier in Texas verrassend. Ik wist het van Pennsylvania; D(e)utch Amish people en in North Dakota met de hoofdstad Bismarck. Blijkbaar zijn er veel Duitse immigranten via de haven van Galveston Texas ingetrokken.
En na het prima en stevig ontbijt verlaten we San Antonio en dat vind ik best jammer, want het is een leuke megapool. Maar dat hoort bij het ultieme roodtrippen, we gaan, nee moeten, verder om weer nieuwe ervaringen op te doen. Na een korte stop bij de Walmart om een driepoot te kopen, verlaten we al snel de snelweg om Hill Country in te rijden. En zoals de naam al doet vermoeden is het een schitterende rit door de heuvels van Texas.
Voordat we bij ons eindpunt aankomen doen we het LBJ state park aan. LBJ staat voor Lyndon B. Johnson, de zevendertigste president van de Verenigde Staten. Ik ga niet te veel uitweiden over de man, want ik met enige zekerheid dat hij een apart verhaal toebedeeld krijgt. Hij is geboren in Stonewall vlakbij bij Johnson City en dat is geen toeval, want hij was verwant aan de stichter van die stad. Overigens is hij in de laatstgenoemde ook overleden.
Na zijn presidentschap keerde hij terug naar Texas en als oud president kan je veel dingen laten doen. Hij vond het belangrijk dat het boerenleven, zoals hij dat kind heeft meegemaakt, in de nieuwerwetse tijd kan worden ervaren. En zo hebben we een bezoek gebracht aan een boerderij, dat volledig functioneert als het begin van de twintigste eeuw, alhoewel alle medewerkers, Park Rangers, blij waren dat ze na sluitingstijd naar huis te kunnen om te genieten van WiFi en Airco. Het is een leuke en vooral ook leerzame ervaring, want nu weet ik hoe wol, maar ook katoen wordt gesponnen.
Het is tijd voor lunch! Dus we pakken de auto om te rijden naar ons hotel in, über Duits, Fredericksburg, waar we “Wilkommen” worden geheten en lunchen we na de check-in bij ” Aüslander”. Geen Tiroler dijenkletser, maar het stilt de honger. Het is eigenlijk meer een Dinch, want het is al best laat in de middag. Verder doen we weinig, behalve bloggen, opfrissen en eten bij the Hitchin’ Post, ondanks de naam een Duits eetetablissement. We eindigen de avond met live muziek bij Lincoln en bespreken we dat het tot nu toe een heerlijke vakantie is, met alleen maar hoogtepunten, heerlijk eten en aardige mensen. Het kan niet op! En daar sluit ik mee af al wetend dat het alleen maar beter wordt.
Hoi jongens ,wat een mooie verhalen en prachtige foto’s weer ,we genieten ervan en zijn blij dat jullie dat ook doen .
Nog veel plezier
Liefs pap en mam