We nemen een voorschot op wat er met de echte Tour de France gebeurt in twintig vierentwintig. Onze rondreis door Frankrijk eindigt niet in Parijs, net als de echte over twee jaar. De echte, vanwege conflicterende drukte met de volgende Olympische Spelen, de onze vanwege conflicterende financiële belangen. We hebben geprobeerd wat we konden, maar het is in Parijs gekkenhuis en voor slechts 400 Euro per nacht konden we een matig hotel op 5 kilometer afstand van het centrum krijgen.
Dus besluiten we dat onze rondreis door Frankrijk, Notre Tour de France, eigenlijk steeds meer een Europese reis blijkt te worden. Europees op heel veel punten. Onze finale brengt ons naar 2 tweetalige steden, waarvan 1 taal Frans is en beide noemen ze zich de hoofdstad van Europa.
En de rit naar onze volgende bestemming wordt wel heel Europees, want onze rit…
Sorry, Airco Malfunction, AGAIN…
Dus nu, rondom 1 uur ’s nachts, 2 uur later dan gepland, maak ik dit verhaal af in een echt heel veel koelere kamer dan de heel veel duurdere kamer hiervoor. We begrijpen allerlei besparende ingrepen, maar een airco is een airco. En zeg niet dat je het fixen, maar geen ene reet doet. Maar dit gaat over de dag van morgen en niet over de dag dat we de tweede hoofdstad van Europa bereiken
Een etappe van Chamonix, die onze rondreis wederom door twee andere landen brengt. Allereerst, de geweldige wegen van Zwitserland, die weinig onder doen van Duitsland, waar we vroeg kunnen doen met de Bens. Om vervolgens de Benz de Rijn over te rijden en de Tour weer terug te brengen in Frankrijk. Voor de laatste keer.
Want nu rijden we naar Strasbourg, een stad die zich zelf hoofdstad van Europa noemt. Maar dat eigenlijk natuurlijk niet is. Want 4 dagen per maand vergaderen in de stad, is natuurlijk een enorme verspilling van Euro’s. Nu zijn we beiden groot fans van de Europese Unie in welke vorm dan ook; het heeft vrede en stabiliteit gebracht na 1945. Maar de verhuizing naar Straatsburg 1 keer per maand is geld verspilling.
De tweetaligheid van Straatsburg en de Elzas komt door frequente landverwisseling, om welke goede- of slechte reden dan ook. En daarom kunnen we er een soort van Frans en een soort van Duits spreken. Het ziet er wel heel erg Duits uit, bijna Tirools en alle borden met straatnamen, nee alles is tweetalig… Iets wat ik al eerder verkondigde.
Uiteindelijk doen we weinig met de tweede hoofdstad van Europa; we bekijken de kathedraal, drinken wat biertjes en eindigen we proevend de lokale specialiteiten. Voor Robert was dat de Kip Cordon Blue, voor mij de Spätzle; een Gnocchi achtige substantie van ei, melk en nog wat. En het lijkt een soort van Comfort food. Echter, ik vind het niets, terwijl ik van comfort food houd.
De avond sluiten we af in ons geweldig modieus hotel, waar we veel foto’s maken om inspiratie op te doen voor de inrichting van ons huis. En zo bereiken we de nacht vlak voor onze laatste officiële etappe om onze rondreis door Frankrijk af te sluiten.
Hoi Ramon en Robert,
Lekker bezig zo. Het is niet erg toch, om in je vakantie wat te improviseren en niet precies een vooraf omschreven plan te volgen? Geniet gewoon van je vakantie en doe wat je het leukste vindt. Hoge temperaturen zijn ook niet mijn ding moet ik toegeven.
Maar wat lees ik nu? Volgende huis? En dit dan? Is zo geweldig.
Groetjes en geniet van de laatste vakantiedagen!