Gisterenavond laat hebben we besloten dat we warmte onze vakantie niet laten beïnvloeden. Het zal vast warm gaan worden de komende dagen, maar dat is beter dan kou en regen. Dus gisterenavond besloten we wel naar Pamplona te gaan in de provincie Navarra.
Een autonome provincie met belangrijke banden met het, tevens autonome, Baskenland. Een band die verkoelde gedurende de tijd van ETA bombardementen, want alhoewel Navarra tot het Spaanse gedeelte van Baskenland hoort, waren de inwoners van deze provincie veel minder voor een afscheiding van Spanje en werden de acties van de ETA door een grote meerderheid van de Navarranen niet ondersteund. De hoofdstad van deze provincie is natuurlijk, het bekende Pamplona. Bekend om verschillende zaken, maar daar later meer over.
Maar voordat de hoofdstad gaan vereren met ons bezoek, gaan we eerst naar Olite. Nu een klein dorp met 4000 inwoners, maar in de middeleeuwen het koninklijke residentie en hoofdstad van het koninkrijk Navarra. Dat onder Charles III, de Nobele floreerde totdat het in 1512 viel. Tot zover Billypedia.
En omdat Olite de zetel was van de koninklijke familie hoort daar natuur een residentie bij; een kasteel uit de vroege middeleeuwen, met van die heerlijk dikke muren, zodat de temperatuur binnen aangenaam is ,bijna frisjes, en daar vermaken we ons onverwacht toch meer dan uur, al klimmend de torens in en de uitzichten inspecteren en natuurlijk bekijken we ook, de nogal Spartaanse, koninklijke kamers. Nogmaals een uitermate, onverwachte, uitstapje. Een uitstapje dat ons maar een 2 uur extra kost en al voor 1 uur is afgerond, nadat we Cola en Pintxos eten in de oude hoofdstad. Want onze uitvalsbasis, San Sebastián, ligt maar anderhalve uur van Olite.
En dan wordt het tijd om de warmte in te gaan, na een ritje van een half uur in de heerlijk koele Benz, want het is warm in Pamplona, een heerlijke 32 °C en op het moment dat ik dit schrijf kan ik in alle eerlijkheid zeggen, dat dit aangenamer is dan de huidige temperatuur die ik er vaar.
Het uitstekende hotel, met werkende airco (niet voor vandaag, maar wel een belangrijk element voor de huidige stop) en na even rust, lopen we de stad Pamplona in om het te ontdekken. Een stad, dat natuurlijk bekend is om de stieren die door de stad worden heen gejaagd op weg naar de arena midden in de stad. Een walgelijk fenomeen natuurlijk, dat pas over een maand plaats vindt. Dus wij bekijken de de route van de lijdensweg van deze dieren, die, nu, door anderen wordt beleden, de pelgrimage naar Santiago de Compostela. En geloof me met deze temperaturen, is het een lijdensweg per voet of fiets de resterende 762 kilometer naar het bedevaartsoort.
Maar wij korten onze eigen lijdensweg in, vanwege de warmte, en treden, alweer, in de voetstappen van Ernest Hemingway, zoals we dat in Key West ook al deden. Want we bezoeken zijn favoriete bar in Pamplona, Café Iruña, wat de Baskische naam is voor Pamplona, doen onze ding wat we altijd in een bar doen, maar lekker gekoeld door de airco. Het is overigens Hemingway die de gekte aangaande de stieren rennen heeft aangewakkerd, door zijn eerste boek: “Fiesta: the Sun Also Rises”, in 1926 te publiceren, wat de stieren traditie en Pamplona een enorme boost heeft gegeven.
Een geweldige dag, die nog beter wordt afgesloten door het geweldige eten van restaurant Katazurra. Een aanbeveling van het hotel en is vanaf nu ook een aanbeveling van ons aan iedereen die Pamplona bezoekt. De garnalen en de Steak Sirlion met Foie Gras waren fantastisch en was de figuurlijke kers op de dag van vandaag.
