Het was vannacht een nacht van vele indrukken, impressies, op het toilet voor Robert en zo starten we deze tweede volledige dag in Parijs voorzichtig op en is het pad vlak voor het middaguur dat we in beweging, wandelend, komen en wederom ons paralel, maar niet langs de Seine ons, bewegen richting het centrum van de politiek en kunst van Parijs en eten we onze pasta/yoghurt op Place de la Concorde, niet nadat we hevig beschermde plekken van het Elyssee passeren en we met argusogen worden bekeken als we foto’s van de omgeving en gebouwen maken.
De lunch doet ons en goed en geeft ons weerstand tegen de warmte en vochtigheid van het warme Parijs. En die combinatie doet ons besluiten om naar een gebouw te gaan waar het tegenovergestelde het geval is. En zoals is dat altijd een museum met belangrijke objecten die goed en koel moeten worden geconserveerd.
Voor vandaag is dat het musee d’orsay een oud treinstation omgebouwd tot museum, wat zich vooral heeft gericht op het impressionisme, vandaar de titel van vandaag. En hier zijn de grootste en belangrijkste schilderijen van de grote Franse Impressionisten verzameld, waar van Gogh ook wordt toegerekend. Alleen maar omdat hij het grootste gedeelte van z’n leven hier heeft gewoond, iets wat het museum als tweede zin van het leven van de artiest nodig vond om te beschrijven. Nog steeds is de man Nederlands wat ons betreft en zijn Starry Nights, zoals je ziet als de hoofdfoto is wat ons betreft het mooiste schilderij van deze dag.
Het museum is geweldig en we zien de hoogtepunten van van Gogh, Rodin, en ook een onderdeel van de waterlelies van Monet, iets wat we ooit in Kansas City als een compleet, drievoudig, schilderij hebben gezien. Hier zien we slechts een deel van de drie luik en we mogen er dit keer wel foto’s van maken.
Maar misschien is naast alle meesterwerken, het oude station wel het grootste kunstwerk, zeker voor mij.
Na deze verkoeling, vinden we een heerlijke lunch plek om Sardines en, gak gak, Foie Gras, te nuttigen en lopen we verder via St. Germain naar de afgebrande Notre Dame, om in de buurt een biertje te drinken bij Centre de Pompidou en daarna de metro naar het hotel terug te nemen. En waar ik Undergroud geek ben, blijkt dat het Franse Metro systeem zoveel meer is van deze tijd, want er is geen machinist meer en de metro stopt op het moment waar de dubbele veiligheidsdeuren zijn. Iets wat in de tube alleen gevonden kan worden bij de extensie van de Jubilee line.
Rest ons nog een biertje, verfrissing, even rusten, heerlijk Bibimbap Koreaans te eten en rustig te wandelen rondom de Arc de Triomph. Dat lijkt makkelijk, maar als je dat via de voetgangers périphérique dan duurt dat minimaal 20 minuten en dan heb je alle stoplichten mee. En zo drinken we nog een paar biertjes op weg naar het hotel, om deze avond weer een keer na middernacht af te sluiten.
Een dag vol mooie indrukken oftewel impresions.
