Soms kan het zo zijn dat je te druk met booking.com en de toekomstige rit bezig bent, terwijl je eigenlijk moet genieten van de dag zoals het is. En dat is meteen wel onze grootste “probleem” met deze reis en die van vorig jaar. Natuurlijk accepteren we dat de wereld sinds 2019 er anders uitziet, dat plannen moeilijker is, het ook leuker maakt, maar de voorpret die we van onze reizen naar de Verenigde Staten hebben gemaakt door vooraf veel te plannen, soms wat ter plekke ter herplannen missen we wel. We zijn, zoals gisteren, te druk met de dag van morgen en missen wel het moment dat we in een prachtige stad zoals Perugia zijn.
En we besloten het gisteren al niet meer te doen en we laten ons leiden door wat we voelen en willen. En dat betekent voor vandaag een rit van slechts drie uur naar Lucca, alom wel het meest geprezen stadje, na Florence, in de provincie Toscane. En het besluit alleen al om niet meer te willen en moeten, behalve dan dat we rond de 12 september thuis moeten zijn, geeft rust en slaat zich om in een diepe ademhaling, wetend dat Milaan en het Comomeer niet is wat we willen en gewoon genieten van dit stadje; op de juiste manier.
We komen wederom aan rond een uur of half twee, lunchen heerlijk en besluiten net als de gemiddelde Italiaan, om de 31 graden te mijden en te doen aan een siësta in een van de heerlijkste bedden van alle hotelbedden, die we hebben gehad in Italië. Ik kan er niet omheen: Appartementen in Italië geweldig, hotelkamers in Italië te hoog beddensprei gehalte, met te weinig comfort. Niet het hotel in Lucca, waar we iets meer betalen maar heerlijk genieten van een zalig bed en uitstekend werkende airco. Noem ons maar snob, prima, beter dan een kartonnen bed met ee niet werkende airco. Zeg ik terwijl ik arrogant van me afkijk. Dus kijk uit voor de standaard hotels in Italië, ik kan het alleen maar vergelijken met hotels in Bisshop California; vloerbedekking, bedspreien en een slechte airco. En dan niet te spreken over de bugs..
Maar de siësta is heerlijk en al loom, door de slaap en temperatuur, ontdekken we pas laat in de middag dit bijzondere stadje, met 102 kerken en het enige stadje in Europa met een nog volledige stadsmuur, die te bewandelen is. Je raadt het al, we doen beide niet, maar bewonderen de prachtige straten en vooral de bijzondere witte kathedraal. Enorm oud, met bijzondere relikwieën en mummies.
Rest ons nog om de avond af te sluiten om iets normaler, maar niet zo heel veel beter te eten als gisteren, wat blog activiteiten te plegen en, zonder concrete plannen, deze Odyssey voort te zetten in een volgend Europees land. Of dat lukt, of we wel of geen obstakels treffen omdat te bereiken, lezen jullie morgen, sterker we weten het zelf niet. Goosfraba.
En daar waar we moeite hadden om de drukte en warmte van Napels en Pompei te verwerken merken dat we in ieder geval twee goede keuzes hebben gemaakt door te kiezen voor korte afstanden naar Perugia en Lucca en is rust, zoals altijd, een goede raadgever.
Dit is het laatste verhaal van vandaag, maar het verhaal van gisteren zou zo maar vergeten kunnen worden, omdat het op dezelfde dag is geschreven. Niet vergeten dus, of wel
