De pijntjes van gisteren blijken na de 12 kilometer lange wandeltochten van klimmen en dalen geen nadelig effect te hebben achtergelaten. En dat geeft de burger moed, niet zo zeer dat we vandaag zoveel op het programma hebben staan, maar het is toch bemoedigend voor alles wat we in de planning hebben.
The Pale Mountains (de bleke bergen), de bijnaam van de Dolomieten, iets wat wel duidelijk wordt van de foto’s van gisteren en vandaag, is een groot gebied wat minder toegankelijk is, dan het lijkt. De afstanden lijken kort, maar de bijbehorende tijd om te reizen is minimaal het dubbele van de af te leggen afstand. Daarom hebben we in Nederland al besloten om dit gebied vanuit twee plaatsen te benaderen. De eerste, Cortina d’Ampezzo, verlaten we vandaag, na een oké ontbijt en een oké hotel ervaring, om het in te ruilen voor het 64 kilometer verder gelegen Ortisey.
En de eerder genoemde formule blijkt waar te zijn, want de 64 kilometer afstand leggen we af in ruim twee uur, dat alles veroorzaakt door de haarspeldbochten omhoog en omlaag door de geweldige bleke bergen. Maar The Benz doet haar werk meer dan goed en het is deze rit alleen maar de taak om binnen de lijntjes te blijven, iets wat me perfect afgaat. En zo komen we aan bij ons hotel op een te vroeg tijdstip, zodat we onze koffers nog niet kunnen dumpen in de kamer en alleen maar ter bewaring kunnen inleveren bij de receptie.
Ortisei, oftewel Sankt Ulrich, oftewel Urtijëi, lastig dat drie namen systeem hier, is een geweldig mooi stadje waar we eerst een heerlijke bak koffie drinken, twee goed belegde broodjes meenemen, om vervolgens misschien wel de twee grootste obstakels te overwinnen, want ons doel is de meest fotogenieke en wellicht wel de meest Instagrammable plek van de bleke bergen, de Seceda, een berg met typische kliffen. En de grootste obstakels is niet om naar die Instagrammable plek te hiken, die is stijl maar kort. Nee de obstakels zijn twee kabelbanen die ons er brengen, althans zo dacht ik hoogte vrezend Persson. Maar blijkbaar werkt de Experience +1, zeker na vorig jaar in Saas-Fee, dit keer in mijn voordeel en vind ik beide ritten eigenlijk gewoon geweldig.
Maar die geweldigheid verbleekt door het uitzicht van de aanblikken die we daar aantreffen en zo, eten we al zittend op het gras van de vallei rondom de berg Seceda uit te kijken naar een van de meest fantastische uitzichten ooit en durven we vergelijkingen te maken met Zion en Yosemite National Park en we twijfelen of de Amerikaanse tegenhangers mooier zijn dan het moment en de plek waar we nu zijn.
Goed tot zover weer de superlatieven en weer even terug met de benen op aarde. We kunnen hier wandelen zo ver we willen, maar dat is niet de bedoeling. We zoeken de mooiste plekken al klimmend op en wachten keurig op ons beurt om die ene foto te krijgen, die je zo vaak ziet op Instagram. Het levert toch weer een hike van 4 kilometer op, die toch pittiger blijkt te zijn dan gedacht, maar die we vlakvoor terugkeer, eindigen bij een leuke bar, waar we besluiten nemen over het vervolg van deze reis.
De terugreis is hetzelfde als de heenreis en zo installeren we ons rond een uur of vijf in onze hotelkamer, om vervolgens de bekende avondrituelen af te handelen; een biertje, een prima diner bij Ustaria Da Checco, een biertje om even te kunnen schuilen en uiteindelijk de avond af te sluiten in ons hotel. De naam van dat hotel ga ik nog niet noemen, want anders valt een ironisch moment van de dag van vandaag in het niet.
Hallo jongens , wat is het daar prachtig , we genieten weer van jullie verhalen en de mooie foto’s
Fijne tijd nog
Liefs
Gerard en Trudy