Gisteren hebben we al geschreven dat onze grote oversteek en het behalen van het slapen in alle 48 aaneengesloten staten gevierd gaat worden met een parade en vuurwerk. Nu wil het toeval dat de voor ons georganiseerde parade en vuurwerk samenvalt met de dag dat deze 50 verenigde staten het feit vieren dat er 56 handtekeningen onder de verklaring van onafhankelijkheid worden gezet 243 jaar geleden werden gezet. Zuur voor de Amerikanen natuurlijk dat wij bevrijd worden van de Britten, zonder enig verlies van mensenlevens en we krijgen nog eens 40 miljard Euro toe, al probeert Boris in al zijn populistisch gelul het tegendeel te beweren.
Terug naar het nu van 4 juli 2019, bijzonder voor ons want nog nooit hebben we deze feestdag mogen meemaken gedurende de 15 vakanties dat we hier zijn geweest. We zijn een keer geland op de vierde terwijl we vertrokken op vanuit San Francisco op de derde maar dat is het dan. Maar voordat we de feestdag gaan beleven gaan we proberen het helemaal fantastisch te maken door de grijze walvis te spotten, die hier tot aan meerdere malen per dag worden waargenomen. En ondanks de geweldige uitleg van de plaatselijke vrijwilliger over deze xxl zoogdieren, hebben wij niet het geluk om ze te spotten, terwijl er al binnen het uur vier zijn waargenomen.
Waarom niet? Omdat wij ons willen begeven naar de plek waar we wel de meest curieuze vorm van wildlife gaan meemaken in de vorm van de mens in een optocht gepaard met al haar bijzonder denken en omdat het en feestdag is begint met het eren van de overleden militairen en dit land. Dus de lokale Rene Bisschop begint op zijn trompet de last post en het volkslied te blazen. Hij doet dit echter zo vals, dat de velen in de parade meelopende honden spontaan beginnen ter janken, dat we beide, gedurende dit plechtige moment, spontaan in jankend van het lachen uitbarsten. Maar toch, hoe vals ook, hoe hilarisch ook, het is een moment dat we beiden begrijpen en zien hoe belangrijk het is voor deze mensen.
Dus we onderdrukken met moeite onze lach, respecteren de veteranen die als eerste de parade voorbij rijden en genieten van alles wat Amerika is. Dat kunnen honden zijn die blauw, rood en wit gebreid zijn, de stoere sheriffs en militairen die gewapend en al meelopen, maar ook de parade van benzineloze elektrische auto’s die opgevolgd wordt door 1 benzineslurpende auto, die al het energiebesparende effect van de 3 voorgangers teniet doet en waarschijnlijk meer. De gehele parade is een kakofonie van alles wat Amerika groot maakt en juist niet.
Maar ondertussen begint de deze feestdag in zijn volgende fase te raken en proberen wij het feestgedruis in het lokale festival te ontdekken, maar dat blijkt hier beperkt te zijn tot 1 bandje met niet al te beste muziek, dus keren we terug naar het hotel om te rusten, te zwemmen, te bloggen, te eten en uiteindelijk onze hikingsschoenen aantrekken om over het strand te lopen in het donker en de voor ons georganiseerde vuurwerkshow te bekijken. Nu blijkt de show tegen te vallen, maar is de omgeving geweldig en zo sluiten wij onze eigen Amerikaanse feestdag af te gedenken dat we de grote oversteek hebben gehaald, dat we kunnen vieren dat we de 48 staten kunnen afvinken en vooral, vooral kunnen genieten van een geweldige vakantie. Nogmaals, life is good en we zijn bevoorrecht.
