Er zijn van die momenten gedurende een vakantie en het leven dat het fijn is dat er even geen druk is, even niet moeten, maar alles mogen. Meestal bouwen wij dit soort momenten in aan het einde van de vakantie bij de zee of een zwembad. Het volgende is geen klaagzang, verre van! We mogen en kunnen bijna vier weken op vakantie zijn in ons favoriete vakantieland en na vandaag zitten we al helemaal in de vakantiemodus. Maar dat is een verhaal voor morgen.
Maar terug naar de afgelopen tijd, want daar lag, door onszelf en onvoorziene omstandigheden, de druk er wel op. In eerste instantie omdat we een korte voorbereidingstijd voor deze trip; het is gebeurd konden we niets aan doen. Next. Waar we zelf wel schuldig aan zijn en dat heeft een beetje met deze blog te maken; we willen origineel zijn en blijven en daardoor zijn we gedurende de iets kortere voorbereidingstijd in een, door ons zelf, ik durf te zeggen door mij, opgelegde dwangbuis terecht gekomen, waar we ons zelf hebben we opgelegd dat we niet naar Moab of Bend mogen, want daar zijn we vorig jaar al geweest. Jak. Juk. Brrrrr…. Nee in plaats daarvan kozen we voor Vernal of… ik weet al geen eens de naam meer van het gat….
En daar hebben we ons veel te veel druk opgelegd, want al kom je elke maand in Moab of Bend er zijn altijd weer nieuwe plekken te ontdekken. En ja, ik begrijp dat dit als een soort van goedpraat moment lijkt, maar soms is vernieuwing niet altijd wat je wilt en is een plaats als Moab met maar liefst 3 nationale parken en 5 state parks op 50 Mijl afstand prima. Nee, niet prima! Fantastisch! En fantastisch blijft, zelfs na die vijfde maal dat we het bezoeken en het is ook nog eens weekend, waarvan je weet dat het gezellig en leuk is.
Dus gedurende de reis hebben we sommige dorpen en shitholes vervangen door iets bekenders, iets beters en mooiers, al wetend dat we onszelf nog steeds zullen laten omver blazen van natuur die we daar nog niet hebben gezien. En zo zijn een aantal drukpunten weggewerkt en terwijl ik die laatste drie paragrafen teruglees, sla ik mezelf voor het hoofd en denk hoe dom kunnen geoefenden reizigers zoals wij toch zijn. Nou, zo dom dus.
Over drukpunten gesproken! Gisteren had ik er ook één, die hopelijk op een goede manier is weggewerkt door de tandarts van gisteren. En vanwege al die drukpunten, tijdens onze geweldige Amerikaanse oversteek, kiezen we er voor om deze dag maar eens drukloos door te komen.
Dus zo kiezen we drukloos zonder wekker wakker te worden, te zwemmen in het zwembad op het dak van het hotel “The Jacquard”, waar tevens een bar is, waar we een biertje mogen drinken of niet. Geen besluit willen nemen over de route van morgen; wordt het “the Gardens of the God” of toch” the Trailridge highway” door “Rocky Mountains National Park”, iets wat we al gedeeltelijk hebben gedaan, dus oh oh. Zijn we wel origineel genoeg.
Allemaal keuzes die we vandaag, zonder druk overlaten, voor de dag van morgen. En zo besluiten we zonder druk om te kiezen voor een Japans Restaurant, waar we Sushi en Miso nuttigen en zonder enige druk dat goede restaurant verlaten, om terug te keren naar ons hotel om daar zonder druk te kiezen voor ons heerlijke bed, in de wetenschap dat we door onze barman bij dat Japanse Restaurant stilletjes toch gemanoeuvreerd zijn in de richting van the Trailridge Highway. En door dat laatste te schrijven kan ik zeggen dat een beetje druk helemaal niet verkeerd is, want wat we daar hebben mogen meemaken? Dat is voor ons nu een weet en voor jullie morgen of overmorgen of zelfs die dag daarna een weet. Want ook nu leggen we ons geen druk op van verhalen, foto’s en films. Net als we dat deden gedurende die hele dag in Denver. Dus het is gebleven bij die ene hoofdfoto. Hopelijk maken jullie je daar dan niet weer druk over…. Oeps…. Weer die druk….
