Dat ritme wat ik gisteren uitgebreid heb beschreven, hebben we vandaag weer herhaald tot in de puntjes, waar zelfs Andy Warhol nog een puntje aan zou hebben kunnen zuigen. En terwijl we datzelfde ritueel nu toepassen in the Windy City, ga ik verder op het punt waar we al hebben ontbeten, de koffers al hebben gepakt en ingeladen in ons witte monster en we na drie aanwijzingen van Siri de stad Pittsburgh achter ons laten en op weg zijn naar onze volgende bestemming: Cleveland in de staat Ohio.
Siri heeft het vandaag rustig, want hij hoeft maar een paar aanwijzingen te geven om ons in Cleveland, maar in tegen stelling tot Siri dienen wij het werk te leveren , want het stuur recht houden volstaat niet om de rest van de Appalachen heelhuids achter ons te laten, om daarna het toch weer makkelijk te krijgen want naarmate we Cleveland steeds meer naderen, wordt het vlakker en vlakker en begint de omgeving steeds meer te lijken op ons eigen kikkerland en zien we achter het silhouet van de stad Cleveland een “meertje” opdoemen, Lake Erie. En misschien wel omdat we meer aandacht hebben voor dat enorme zoetwatermeer, weet ik uiteindelijk de laatste van de weinige opdrachten van Siri verkeerd te interpreteren en weet ik alsnog verkeerd te rijden gedurende deze mooie, maar twee uur durende, rit.
Die fout is natuurlijk snel hersteld en de vlotte service van de mensen van de valet en receptie van het prachtige hotel wat we hebben geboekt, zorgen ervoor dat we al snel onze wagen weten in te ruilen voor onze benenwagen en meteen de totaal andere sfeer ontdekken van city of light ten opzichte van de city of steel slechts een paar uur eerder. Dat zie je aan de keurige brede straten, vol met kleuren en die bewandeld worden door mensen met blije gezichten. En die blije gezichten blijken niet een façade, want terwijl wij kiezen wat we willen hebben voor lunch, worden we vol humor en egards geholpen en bediend. En zo gebeurt het, nadat de foodie van ons tweeën inspiratie heeft opgedaan voor rijst gerechten, we goedgemutst de stad verder ontdekken, om de Rock and Roll hall of Fame museum alleen van de buitenkant te zien, behalve dan dat we ons heel even Johnny Cash wanen om zijn tourbus te bekijken en wij vervolgens de lijn bewandelen (even nadenken, alhoewel het niet een exacte vertaling is) die ons via de kust in het centrum met al haar mooie en statige gebouwen en monumenten brengt.
We genieten van Cleveland en bezegelen dat met een biertje in de hotelbar, want het was inmiddels al lang na vieren. En nadat we ons hebben laten informeren over een goed restaurant en onszelf hebben opgefrist liepen we naar de straat die trendy en hot bleek te zijn, waar we geweldig hebben gegeten bij Lola; een bistro en daar ook de avond hebben afgesloten met een kaasplank (nee niet plankje) en moe, vol en voldaan terug sjokken richting ons hotel en begrijpen waarom de nick name van Cleveland City of Lights is want de grootste outdoor kroonluchter is spectaculair verlicht. Terwijl we daar toch wat rillend naar kijken en de leeftijd hebben bereikt dat we een vestje nodig hebben en dat ook daadwerkelijk aantrekken, want het is echt fris. Om daarna al voor middernacht te gaan slapen en we ons afvragen waar de tijd is gebleven dat we niet voor drieën op bed lagen. Maar op die vraag geven we onszelf geen antwoord, want we zijn allang in dromenland verzeild geraakt.
En waarom de titel “Hot in Cleveland”, zo warm was het immers niet. De straat waar we hebben gegeten, was zeker wel hot. Maar de titel is gekozen omdat het een goede tegenhanger is van de titel van het verhaal van morgen, maar dat lees je dan ook pas morgen. Nee, de titel slaat op een TV serie, genaamd “Hot in Cleveland”. De komedie was niet al te best, maar ik heb het met plezier gevolgd, want elk moment dat Betty White, je weet wel de domme Rose van de gouden dames, vileine opmerkingen maakte tegen drie gefrustreerde cougars die bij haar inwoonden is een monumentale prestatie als je weet dat ze gedurende de serie de leeftijd van 95 weet te bereiken en ze de enige nog levende Golden Girl was en nog steeds is.