Het is 5 juni 2018 rond een uur of half een ’s middags. Onze Boeing 747 doet een goede poging met al haar machtige kracht los te komen van de aarde en al klimmend naar de 10 kilometer, zien we door het kleine raampje San Diego, California en de United States of America steeds kleiner worden. We maken het ons makkelijk in de toch te krappe stoelen, kijken elkaar aan en weten dat we 14 fantastische reizen achter de rug hebben in dit geweldige land, maar voor nu is het even voldoende. We komen zeker terug, maar Robert en Ramon gaan de rest van de wereld verkennen.
En met deze gedachte passeren een bloedhete zomer en een te droge herfst. En na een grieperige winterstop in Helsinki beginnen we te bedenken hoe we de rest van die wereld gaan veroveren. Georgie, Israel, Argentinië, Uruguay, ze komen allemaal voorbij, worden zelfs gepland, om vervolgens met de plannen in de prullenbak te eindigen. Want het is niet handig om Israel met Pasen te plannen en al helemaal niet met Eurovisie Songfestival. Go Duncan!
En zo wordt het maart, april en zelfs mei van dit jaar om er achter te komen dat het voor de een qua werkzaamheden het handiger uitkomt om in juni al op vakantie te gaan. En als dat bij de ander ook blijkt te kunnen is het al 9 mei, slechts 5 weken voordat we vertrekken. En wat doe je dan? Precies, je gaat doen wat vertrouwd is en wat is vertrouwd? En zo zit ik in een hotel, nabij Schiphol weer een eerste verhaaltje te tikken.
Na die 9 mei komt alles in een versnelling en worden de prachtigste routes bedacht, want we willen toch weer nieuwe dingen ontdekken en de kunst is om de route zo nieuw mogelijk te maken. Maar als dat een doel op zich is, verlies je het overzicht en blijkt het KISS principe altijd weer te gelden.
Keep It Simple Stupid!
En toen we dat weer voor ogen hadden, vielen alle puzzelstukjes op de juiste plek. En waren de route, de stops, de auto en de vliegticket snel geboekt. En deze reis heeft alles wat Amerika zo uniek maakt en de beste manier omdat te ervaren is een flesje te vullen met Atlantische Oceaan water en dat via de Continental Divide te brengen naar de grote oceaan. En die grote oversteek brengt ons de “lower 48”, nieuwe en vertrouwde ervaringen, ruwe steden en elegante steden, de Rocky Mountains, de prairies en tornado’s van Trumpicana, onze eerste fourth of July en nog veel meer…
Ik heb beloofd dit kort te houden en dat gaat me lukken. Het is waar! Bewegende beelden met wat muziek zeggen vaak meer dan woorden. Dus kijk vooral nog even naar een erg tof filmpje, dat samen met de muziek van Avicii onze reis prachtig visualiseert. En terwijl jullie dat doen, gaan wij ons inchecken, de punten op de i zetten, etc. Want, maar een maand van plannen en de koffer binnen het half uur dicht, klinkt misschien stoer en is absoluut een record. Uiteindelijk gaat het om de invulling die we de komende 26 dagen vorm gaan geven.
Hopelijk kunnen jullie de komende 26 dagen de verhalen waarderen. We waarderen en zijn trots dat jullie deze prachtige website bezoeken en dan ben ik op het moment gekomen dat ik, nee wij, in de geweldige omstandigheid verkeren dat we voor de vijftiende keer met trots kunnen zeggen dat we deze blog voor geopend verklaren en dat we al onze ontdekkingen gaan delen terwijl we de grote Amerikaanse oversteek maken.
So we discover | The Great American Crossing
❤️ Robert & Ramon
De Film: The Great American Crossing
Toen we vorig jaar wegvlogen van het internationale vliegveld van San Diego, hadden we niet kunnen bedenken dat we al zo snel weer zouden terugkeren naar onze favoriete vakantiebestemming. Sterker nog, dat bedachten we ons 5 weken geleden nog steeds niet. Maar in deze korte tijd hebben we snel en vakkundig weer een fantastische reis georganiseerd, die we hier met Google Earth en de deunen van Avicii hebben gevisualiseerd. Enjoy!
Het ziet er weer fantastisch uit! Goeie reis en veel plezier! Groet van Romain, poot van Joep (had ik al verteld dat …. :-)) en dikke kus van mij xxx