Nog anderhalf uur te gaan en dan landen we op het vliegveld van Dallas – Fortworth. Het persoonlijke entertainment heb ik nu wel gezien en onderhand kan ik het vliegtuigje op het scherm voor me gaat zo tergend langzaam dat ik het maar af heb gezet. Conclusie: ik heb nog wat tijd over om jullie even op de hoogte te brengen van de afgelopen 24 uur.
Gisteren zijn we zo rond een uur of 5 naar de trein gelopen met onze koffers. Deventernaren weten dit natuurlijk, maar voor diegene die niet uit deze mooie stad komen, moet ik vertellen dat het kermis is neergestreken op de pleinen. Dat betekent dat het niet eenvoudig is om de Brink over te steken vanwege alle electrakabels, maar ook het typische Deventerse volk is weer onder de steen vandaan gekropen en de plakplaatjes, bierbuikjes en kettingen blokkeerden behoorlijk onze doorgang. Maar goed iets later dan gepland, kwamen op het station en stond de trein in feite al op ons te wachten. Een kleine anderhalve uur later kwamen we op Schiphol aan, waar we vannacht in een nabij gelegn hotel zouden overnachten. Voor diegene die wel eens op de luchthaven slaapt; There’s a new kid on the block and it’s called: CitizenM. Briljant en zeer functioneel hotel. De kamer is klein maar heeft een aantal essentiele dingen: een goed bed, een goede douche, een toilet, een TV en gratis Wifi. Alles wat je nodig hebt, maar dan ook nog eens stylish ingericht, met allerlei verlichting van Philips. Oh ja, het is ook nog eens goedkoop. Nadat we de koffers in de douche hadden gezet (tja, ‘t is een kleine kamer) zijn we naar de bar gegaan en hebben een wel verdiend vakantiebiertje gedronken en zijn we naar Schiphol gelopen en hebben we de winkels bekeken en hebben even heerlijk Italiaans gegeten.
Terug in het hotel hebben we nog een paar biertjes gedronken en zijn we rond een uur of twaalf naar bed gegaan. Vanochtend ging de hotelwekker, TV een sfeerverlichting om 6 uur. Na en heerlijke douche, een kop koffie en een twee minuten loop hebben we ons ingecheckt bij British Airways voor onze vluchten naar London en Dallas. Na de gebruikelijke rituelen op Schiphol zijn we naar de gate gelopen en rond een uur of half negen zaten we mooi, zonder enige stress, in het vliegtuig. Nu moet je weten dat we op London precies 120 minuten hebben om over te stappen van het ene vliegtuig, geland bij Terminal 5, in het andere vliegtuig wat voor ons te wachten staat bij Terminal 3. Dat moet gaan lukken……
Nu staat het Verenigd Koninkrijk natuurlijk bekend om het geweldige weer, maar helaas was het vandaag even wat minder. Blijkbaar was het in London noodweer en mochten wij nog niet vertrekken vanuit Amsterdam, omdat we nog geen slot hadden of zo iets dergelijks. Robert heeft het me het nog proberen uit te leggen in z’n nieuw aangeleerde piloten turbo taal, maar dat heb ik snel de nek omgedraaid. Laat mij maar met vliegen gewoon naief zijn. Terug naar de vertraging. Gelukkig duurde het maar een half uurtje en met nog 90 minuten op de teller kwamen we aan op Heatrow. Uit het vliegtuig, naar de bus voor transport tussen de twee terminals, bus in, 10 minuten rijden, bus uit, terminal in en met nog 65 minuten op de teller komen we regelrecht in de file terecht voor de security check.
T-30 komen we door de security check heen en lopen we de terminal in en kijken we op het scherm bij welke gate we moeten zijn. Het blijkt gate 42 te zijn, maar het scherm laat al zien dat de deuren van het vliegtuig bijna dicht gaan. Rennen dus. Nu heeft terminal 3 42 gates, dus of we hadden een korte of lange run voor de boeg. Het werd dus de lange run. Uitgeput kwamen we aan, maar gelukkig wel op tijd en dat is het belangrijkste. Nog hijgend en nadruppelend kijk ik uit het raam en zie ik daar Terminal 5 met onze Airbus waar we meegevlogen zijn naar London op slechts 200 meter……. En terwijl ik voor nu de laatste zinnen schrijf zie ik op een andermans schermpje dat we nog maar een uurtje voor de boeg hebben.
De vlucht was prima met weinig turbulentie, prima eten en zo gaan we ons visa nog even invullen. Al met al een prima start van deze vakantie. Het enige waar ik me nu even zorgen om maak zijn onze koffers, want die hebben we op Schiphol afgeleverd en ik hoop toch echt dat ze een meter onder me in het ruim zitten.
